Kapitaalvernietiging

Hij had altijd tijdens de vergaderingen met schijnbaar goedmoedige, tevreden
en rustige blik in het rond gekeken: nooit was daaruit een spoor van angst,
vertwijfeling of verwildering naar voren gekomen. Wellicht bestond zijn rust
uit het vooruitzicht van de daad waartoe hij heimelijk maar onwrikbaar had
besloten, de daad die voor hem de verlossing betekende.
Waar zijn voeten de zachtheid en de streling van de mossen en grassen van de
Liefde en Vriendschap verwachtten, vonden zij het prikkeldraad en de
glasscherven van onechtheid en egoïsme.
Na zijn dood schertste en lachte een wereld alsof er niets gebeurd was,
alsof zijn wezen niet eveneens in staat zou zijn geweest tot kostbare,
onvervangbare liefde.