Harlekijn voor een denkbeeldig kind

Toen ik weer in het Zorgcentrum kwam, legde mevrouw juist de laatste hand
aan de bonte harlekijn die ze zelf gebreid had. Een kraag van blauw met wit
gemêleerde wol sierde nu zijn hals en de pop was opgevuld met oude panty's.
Half blind en doof, vond mevrouw nog moed te werken aan de harlekijn. Zij
had geen kind of kleinkind om de pop aan te schenken, maar werkte toch
ijverig en gestaag door, voorzag het hoofd van ogen, neus en mond en het
geheel naderde zijn voltooiing. Het late licht van november streek mild over
de handen en ogen die zich ingespannen aan hun taak wijdden. Voor het
denkbeeldige kind dat haar schoot nooit gedragen had, had zij de pop
wellicht bestemd......