Studentenleven

Het is de tijd van al te prille, pas verworven en al te snel weer uitdovende
liefdes en van het daaropvolgende liefdesverdriet, de tijd van feesten en
beesten, van vossen en blokken; het is de studententijd waarnaar zo is
uitgezien.

Bij de bushalte staan groepen jongeren. De blue jeans overheersen; de
meisjes dragen zilveren spelden in de lieflijke lokken; het gesprek gaat
over de Liefde, over de tentamens, over het uitzendbaantje, over de
kamerhuur.

Door onduidelijke en onnodige misverstanden in de relatie met zijn moeder
ben ik vervreemd van Maurice, mijn stoere neef van achttien, die te midden
van de studenten moet zijn, die de weg aflegt van de collegezalen naar zijn
ouderlijk huis, die wellicht de kroegen al van binnen kent, die wellicht
"amare" al kan vervoegen.

Zou hij weleens denken aan zijn tante, die meer dan dertig jaar geleden
danste in het "Trefcentrum" met de paars en oranje beschilderde muren, waar
de "psychedelische sigaret" de ronde deed tot diep in de nacht onder
begeleiding van de klanken van Jimi Hendrix, en die discussieerde in de
kamer in de Studentenparochie met haar kameraden uit die tijd, allen
voorgoed uit het zicht verdwenen?