Haar geschenk

Er was een oudere dame in mijn leven. Ze is de weg van alle leven moeten
gaan en rust voor altijd. Ze heeft me het geschenk van de Taal gegeven. Van
de Taal die eens gebruikt is voor brute, onmenselijke commando's, van de
Taal die ook kan vleien, liefhebben, strelen, ontroeren, van de Taal die in
haar huis de hele werkelijkheid herbergt.
Toen aan mijn lerares haar fatale ongeluk was aangezegd, leek ze kalm. Maar
in de arena van haar ziel, van haar persoonlijkheid vocht ze de strijd uit
met het op handen zijnde einde. De wanhoop en de vertwijfeling klonterden in
haar innerlijk samen tot massieve gesteenten. De boeken, foto-albums en
dagboeken in de eiken kast vormden stille getuigen.
Nooit meer zal mijn weg voeren naar haar. Maar de Taal is trouw, blijft mij
trouw, staat mij bij, staat mij ten dienste, de Taal die zij mij wilde
schenken.