Paspoort voor ontspanning

Het leek me wel een leuke binnenkomer in de lingeriezaak: "Ik zoek een
badpak, maar ik heb niet meer het figuur van toen ik zeventien was" Op de
mededeling dat dat toch ook niet hoeft, antwoord ik dat ik het wel zou
willen.
Enkele badpakken met diverse kleurige prints en verschillende cupmaten mag
ik meenemen naar een grote paskamer waar een gladde, glanzende en
gigantische spiegel mij de werkelijkheid toont van mijn weelderige,
verouderde vrouwenlichaam met haar kwabben, lobben, vetrollen, welvingen en
rondingen.
Na aanvankelijke schrik en enige bezinning kom ik tot het gevoel dat ik het
ondanks alles kan liefhebben en dankbaar kan zijn dat het gezond, vitaal en
energiek is en mij haar trouwe dienst nog steeds blijft bewijzen.
Het groene badpak met de slangenprint dat ik het eerst pas lijkt een en
ander op een decente manier te omhullen, al betekenen de catwalk en de cover
van "Cosmopolitan" een ander verhaal uit een andere werkelijkheid vol
glamour en schone schijn die nooit meer de mijne zal worden.
Ik besluit meteen maar tot het groene badpak en kort na mijn bezoek aan de
winkel ga ik het ten doop houden. Ongelukkigerwijs is het zwembad bij mijn
bezoek bezet door een joelende, krijsende en onstuimige menigte van kinderen
die het wilde spel van puberteit en adolescentie spelen dat al te spoedig
zal uitmonden in de volwassenheid met haar eigen vreugden, verdriet, ernst
en eisen.
Mijn badpak houdt zich goed en ik bespeur dat door het koele, klotsende
water om mij een last van me afvalt die als een basaltblok op mij drukte. Na
afloop de zachte massage van het badlaken en ik ga naar huis als een nieuw
mens.