INHOUD BROECKX
HOME
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
INTERVIEWS
SPECIAAL
KUNST & FOTO

Print deze Pagina

Ineke Broeckx - Korte verhalen

 

Vaarwel aan (herinneringen aan) mijn geboortehuis

In een oude buurt van Tilburg strekt zich de straat uit waarin mijn geboortehuis staat. Het zal mij overleven. Sinds jaren wonen er andere mensen en er hebben al veel anderen gewoond. Mama, die nu in de bejaardenflat woont, wenst hen heimelijk veel geluk toe in het huis dat zozeer tot het hare werd. In het huis waarin zij gelachen heeft en gehuild, waarin zij geluk en verdriet gekend heeft en een scala van andere gevoelens, waarin de zomers en winters van haar leven niet zonder hun sporen na te laten zijn voorbijgetrokken.
Vaarwel moest zij zeggen aan de kamers die hun beschutting en veiligheid hadden geboden gedurende zovele jaren. Vaarwel aan warme zomer- en koude winterdagen. Vaarwel aan de oude, houten voordeur die gedurende vier decennia trots en zelfbewust de familienaam gedragen had. Vaarwel aan de marmeren, geaderde schoorsteenmantels. Vaarwel aan de ruime kamers, in elkaar overlopend en gescheiden door schuifdeuren.
Het werd een vaarwel en geen tot ziens. Een nieuwe tijd brak aan, nieuwe bewoners openen en sluiten de deuren, meubileren het huis, eten aan hun eetkamertafel. De toekomst van het huis behoort aan anderen. “Welkom thuis” las ik eens op een met bloemen en ballonnen versierde huisdeur. De bus reed er razendsnel aan voorbij. De tranen welden naar mijn ogen. Op mij zullen nooit meer een vader of moeder, een oma, een hond of een kat wachten. Ik zou slechts af en toe nog een blik kunnen werpen op het goede ouderlijke huis in die oude straat, dat mij eens zo veel geboden had.