Schoonheid en absurditeit

Wisselende wolkenformaties aan mijn venster tonen alle een ander,
kunstzinnig zeer verantwoord, schilderij. Vlekken in diverse tinten blauw,
grijs en wit verhullen beurtelings de uitbundige zon en laten haar toe aan
een wereld, die de taal van de schoonheid niet meer begrijpt of nooit
begrepen heeft.

De televisie toont eindeloos en zonder onderbreking de grenzeloos absurde
wereld van talloze absurde menselijke ondernemingen, evenementen en
manifestaties die in een totale wanverhouding staan tot iedere vorm van
bezinning op het doel, het raadsel, de schoonheid, het geluk of het ongeluk
van onze levens.