Berichten uit een Zorgcentrum (vervolg)

Na het plakje van de Mokkaschnitt, mevrouw's favoriete lekkernij, ligt onze
conversatie stil en ik probeer haar weer vlot te trekken door het onderwerp:
"honden, katten en overige huisdieren" aan te snijden. Daarop volgt wel
enige, maar geen uitbundige reactie.
We verhalen over de trouwe viervoeters en gevederde vrienden die het
tijdelijke eerder dan wij voor het eeuwige moesten inwisselen, waaronder
dierbare kanaries en honden van diverse rassen. Ons gevoel voor humor, onze
diepgang en onze levenservaringen liggen kennelijk nog diep bedolven als
onder woestijnzand en het schijnt dat we deze schatten nog op moeten delven
om ze te kunnen bezichtigen en bewonderen en ervan te kunnen genieten.
De rekening van de wekelijkse boodschappen wordt zorgvuldig bekeken en
tenslotte, na enige aarzeling en overweging met een briefje en veel
muntstukken voldaan.
Mevrouw heeft pijnlijke tenen door een recente pedicurebehandeling, maar
hopelijk doet dit euvel zich niet in figuurlijke zin voor door mogelijke
ontactische opmerkingen van mijn kant.
De eenzaamheid is een tweede natuur geworden, misschien toch een kameraad of
bondgenoot, hoewel het nooit echt went en de medebejaarden zijn verzonken
in hun eigen wereld, onbereikbaar, gescheiden van haar door onoverkomelijke
en onoverwinnelijke barrières.