Variatie op een thema van
Dionne, een vriendin:
Als de jacht op een schichtige gazelle
Jarenlang maakte ik jacht op de Liefde als op een
schichtige gazelle, die
zich schuilhoudt in ondoordringbare, onoverzichtelijke
wouden, waarin ik
haar niet kon betrappen of traceren.
Zij vertoonde zich, hield halt op zonnige open plekken
en vluchtte dan weer,
schijnbaar verschrikt.
Ik zag Hem twintig jaar geleden voor het eerst in de
vrolijke, lieve blauwe
ogen en wist vanaf dat moment dat we vrienden voor het
leven zijn.
Toch leek later de Liefde soms op een pijnbank te liggen
waar ze op
middeleeuwse wijze gevierendeeld leek te worden. Haar
eens zo florissante
gedaante, haar schoonheid leek zij te hebben verloren.
Maar telkens weer en nog steeds laaien vonken op uit de
as en telkens weer
vertellen zijn ogen een verhaal waar ik maar al te graag
naar luister en in
geloof.
|