Een grijze dag in Biezenmortel of: de kaarsjes van de kastanje.

Het is een grijze dag in Biezenmortel. Onder een dichtgetrokken, grauwe
hemel staan berkenbomen zij aan zij op het terrein van de inrichting en even
verderop zie je de weelderige kruinen van kastanjebomen, verlevendigd door
vele witte kaarsjes.
Binnen, in de paviljoens, die fantasierijke namen dragen, vindt het
vierentwintig-uursbedrijf van de zwakzinnigenverpleging plaats. Het is de
een-op-een-verpleging en als de cliënten met hun ogen knipperen, worden zij
bediend. In een lederen zitzak ligt een volwassen man, die voor zich heen,
in het schijnbaar luchtledige, zinloze lettergrepen uitkraamt. Deze
bezigheid wordt onderbroken door aanvallen van wildheid waarbij hij met de
voeten stampt en het uitschreeuwt. Men is er alert op en kalmeert hem.
Overigens hoor je het gebonk van vuisten tegen de gesloten deuren die
uitkomen op de gang en geschreeuw van mannenstemmen.
Ik kom hier op bezoek bij mijn broer van vijftig die dankbaar een
Suske-en-Wiske-album en een puzzelboek in ontvangst neemt, maar niet om te
lezen of te puzzelen, maar om met de handen, die gedeeltelijk geketend zijn,
op te kloppen en te slaan, en die naar hartelust snoept van repen
Côte-d'Or-chocolade. Toch vraagt hij op dwingende toon om méér cadeautjes.
De andere zombies zijn voorgoed zijn gezelschap. Zij vormen het armzalige
vervangingsmiddel voor een familiekring die niet meer bestaat, en brengen
hun dagen door in de wegens hun geweldsuitbarstingen uiterst spaarzaam
gemeubileerde vertrekken.
Al vroeg uitgestoten uit ons gezin, uit de kring van ouders en zusjes, moest
mijn broer wennen aan de kale omgeving van de opeenvolgende inrichtingen.
Hij stond niet naast ons, de zusjes; hij stond niet aan het sterfbed van
onze ouders die hem in de kaalheid en de eenzaamheid achter hebben moeten
laten. Andere mannen; vrienden en zwagers, moesten het roer overnemen.
Zou mijn broer de fantastische kaarsjes van de kastanje ooit waarnemen of de
tweelingberken op het terrein?
De asgrauwe hemel van Biezenmortel kijkt neer op een tafereel dat de
Schepper nauwelijks bedoeld kan hebben.