In therapie?

Van de "Shiatsu-therapie" maakt men zich wellicht een onjuiste voorstelling.
De praktijk van de therapeute is gevestigd in een achterafstraat tussen
witte en grijze, saaie huizen zonder enige uitstraling. Men bereikt deze
door een wandeling langs plantsoenen met struiken met paarse en roze-rode
bloesems.
In dit voorjaar werpt de overvloedige zon vlekken en schaduwen op de
trottoirs.
Men wordt ontvangen in een enigszins kale, lege ruimte met in de hoek een
plant met grote, groene, glanzende bladeren in een beschilderde pot en met
vele kussens en matten, die ongetwijfeld therapeutische doeleinden dienen
zoals de eengezinswoning voor het overige grotendeels lijkt te zijn
leeggeruimd, met hetzelfde oogmerk.
Men prevelt enkele zinnen om aan te duiden in wat voor situatie men verzeild
is geraakt; men laat wat traantjes stromen en men wordt getroost met luttele
woorden en met een kopje slappe oosterse thee, zoals de leer die de
therapeute aanhangt kennelijk gebaseerd is op een oosters, esoterisch
systeem, dat de cliënt aanvankelijk niet doorgrondt, maar waarvan zij toch
de soliditeit stilzwijgend al enigszins aanvecht.
Te midden van de wirwar van systemen en scholen, van denkrichtingen en
ideologieën vormt de "Shiatsu-therapie" een wellicht plausibele stellingname
omtrent menselijk wel en wee.
Toch blijft de kritische cliënt twijfelen......