Curieuze
curiosa op de rommelmarkt van de relaties
Mijn
“vriendin” Sarah ging zichzelf nu eens echt
verwennen, waar niemand anders dat deed. Zoals een kind
aanstormt op de Sinterklaascadeautjes na een
verwachtingsvol doorwaakte nacht, greep, grabbelde en
graaide zij hartstochtelijk in de stapels kleding,
curiosa, snuisterijen en rariteiten die waren uitgestald
op een van de vele kramen waaromheen een talrijke
menigte zich verdrong.
Ik vermoedde dat zij door haar koop- en consumptiedrang
het onheil tevergeefs trachtte te keren dat
onherroepelijk en onversaagd oprukte in haar leven als
een leger in de vijandelijke linie of als water dat door
geen enkele dijk meer tegengehouden kan worden en dat nu
ongeremd stroomt over landerijen en velden.
In de persoon van mijn vriendin trad mij de bij uitstek
karikaturale gestalte tegemoet van de hebberige
begerigheid in levenden lijve.
Toen we bij de lift stonden vertrouwde ze me toe dat
haar baarmoeder vervaarlijk en onstuitbaar aan het
zakken was, nadat zij eerder “psychisch” blind was
geraakt door een onfortuinlijke valpartij. En dat alles
na de recente operatie aan haar benen, die van onder tot
boven in dik verband waren verpakt.
Haar ongeluk vermocht allerminst haar koopjesjacht te
verijdelen, maar scheen deze daarentegen juist aan te
wakkeren en tot ongekende proporties te doen uitdijen.
En wat was haar enige en boven alles geliefkoosde
gespreksonderwerp, de EURO, buitengewoon interessant!
Het was alsof ik Sarah eveneens aangetroffen had op een
rommelmarkt en wel tijdens de uitverkoop van curieuze
relaties.
Niettemin vormden mijn uitstapjes met haar (Sarah met de
blindenstok, Sarah met de exuberante breedgerande
hoeden) het enige soelaas tegen mijn grondeloze
eenzaamheid.
|