Berichten
uit een Zorgcentrum (vervolg)
Een plek in de zon?
Vandaag gaf mevrouw me het zelf geknutselde voorwerpje
cadeau; "als
aandenken": een klein origineel kunstwerkje: het is
een wekkertje geweest
met glas vóór de wijzers, maar in plaats daarvan heeft
mevrouw twee
crèmekleurige gedroogde bloemen achter het glas
bevestigd.
Ze tobt erg over de a.s. verhuizing en herhaalt dezelfde
zinnen steeds weer,
die uitdrukking geven aan haar grote bezorgdheid. Nú
kan ze nog haar
dagelijkse wandeling met de rollator maken rond het
gebouw waarin ze woont
en de vogeltjes voeren met het brood dat ze uitspaart
en, zoals ze aangeeft,
"een uurtje "zonnen", zittend op het
bakstenen muurtje dat ze ontdekt heeft,
naast de hoog opgeschoten zonnebloem waarvan ze zo
houdt. Zal dat straks
allemaal voorgoed voorbij zijn?
Ze is gaan houden van de L-vormige kamer waarin ze nu
anderhalf jaar woont,
waarin in een hoek het bed staat met de glanzend-witte
sprei; de kamer
waarin de grote kast, de tafel en de chique fauteuils
met de bonte bekleding
een plaats gevonden hebben. Hoe moet het straks op
"De Duynsberg"? Waar
moeten de orchideeën staan als er geen vensterbank zal
zijn? Mevrouw ziet
een en ander niet zitten en waagt zich aan de somberste
voorspellingen.
(Wordt vervolgd)
|