INHOUD BROECKX
HOME
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
AUDIO
SPECIAAL
KUNST

Print deze Pagina

Ineke Broeckx - Korte verhalen

 

 

Jaloezie?

Ze is mooi. Ronduit mooi. Voorbeeldig mooi. Er kan met de beste wil van de
wereld niets anders over haar verschijning gezegd worden. Het blonde,
springerige haar met de charmante pony omlijst haar klassieke gezicht met de
voorname, rechte neus en de glanzend-gezonde, zachte huid, als een aureool.
De spijkerbroek zit haar nog perfect en omsluit exact haar onberispelijke
figuur.
Elegant leunt ze tijdens de pauze in de vergadering op de tafel en ze
schijnt zich met haar vleierij, met haar blikken en met haar lachjes het
alleenrecht op de Heren der Schepping te (willen) verwerven.

Ineens maakt mijn geheugen reuzensprongen. Het is vijftig jaar terug in de
tijd. Het is mijn eerste schooldag. Ik heb die morgen de juffrouw van de
eerste klas, juffrouw H., in de cognackleurige trui, een hand gegeven. Nu
sta ik op het schoolplein met mijn rug tegen de gelaagde muur van ons houten
schoolgebouw, waar de planken als de schubben van een vis overheen liggen en
sla het woelige, wilde spel van mijn klasgenootjes gade zonder er zelf aan
deel te nemen. Ik draag het bolerootje dat door mama zo ijverig en liefdevol is gehaakt, maar zal het onschuldige kledingstuk later wegmoffelen in het kastje van mijn
schoolbank omdat ik wel besef dat het mij tot een "outcast" te midden van
hen zal maken, evenals mijn scheve tanden, mijn bril en mijn
"bloempotkapsel" En een "outcast" ben ik vanaf de eerste schooldag, in
tegenstelling tot de blonde meisjes Linda en Anne, een tweeling, die de
bijzondere voorkeur geniet van de Zusters van Liefde. De zusters lijken de
verschijning van de tweeling als een regelrecht wonder te beschouwen en zij
mag met de goudkleurige inkt schrijven en krijgt de mooiste
handwerkmaterialen toebedeeld, terwijl voor mij de lelijke, dunne, paarse
wol wordt opgediept uit een lade om wanten van te breien.

Na mijn geestelijke "uitstapje" roept de vergadering mij weer tot de orde.
Knappe Ursula zit onveranderlijk voor me en ik
vraag me af hoe ze aan haar baan en aan haar huis is gekomen.