Ontmoetingen in de stad (vervolg)

Ik was op de wekelijkse markt op zoek geweest naar een T-shirt, maar mijn
naspeuringen waren zonder resultaat gebleven.
We ontmoetten elkaar bij de bushalte. Aan haar bovengebit ontbrak op een
zeer prominente plaats een tand, haar grijze haar hing neer tot op haar
schouders, ze droeg goudkleurige oorbelletjes en haar kleding bestond uit
een merkwaardig en disharmonieus samenstel van een wonderlijke grijs-geruite
strokenrok, een bont T-shirt met roze en groene motieven en een blauw jasje.
Ze begon het gesprek met de vaststelling dat ze "ook" alleen was, alsof aan
heel mijn gestalte, mijn uiterlijk of overige kenmerken de twijfelachtige
status van "vrijgezelle vrouw" afgelezen kan worden.
Vanaf de hoge balkons van de flats aan de overkant van de straat werden we
gadegeslagen door diverse personen die daar plaats hadden genomen.
Het was warm, het was alsof de zomer die dag haar naderende afscheid kracht
bij wilde zetten met extra hoge temperaturen en de bus bleef lang weg;
gelegenheid genoeg om nog met een tweede persoon in gesprek te raken die het
langdurig en ook frequent uitblijven van het voertuig eveneens ten zeerste
betreurde en wiens hele dagplanning volgens eigen zeggen in het honderd
dreigde te lopen, waardoor zij er weer eens spijt van kreeg dat zij de
nadelen van de eigen auto had ingeruild voor de twijfelachtige voordelen van
het Openbaar Vervoer, die vandaag weer eens uitbleven.
Een "Veolia"-bus verschijnt meestal wel bij de halte, al wachten haar
toekomstige passagiers soms uren en ook deze keer moest ik afscheid nemen
van mijn beide tijdelijke metgezellen en gesprekspartners die ik misschien
bij toeval nog ooit zou tegenkomen te midden van de bonte wir war van
stadsbewoners die de pleinen en de straten bevolken, allen uniek en
verschillend van huidskleur, geaardheid, identiteit en persoonlijkheid