Afscheid en verwelkoming

Nog steeds staat er een bordje in de Hoffmannlaan met de tekst: "Sporthal,
zwembad Drieburcht", maar een desolate ruïne is alles wat over is van de
eens zo glorieuze "Drieburcht", ons zwembad in Noord, waar nog de oude klok
aan de wand hing uit het oude Tilburgse zwembad aan de Ringbaan Oost, waar
ik het water voor het eerst leerde vertrouwen.
Het was fijn om te dobberen, deinen en drijven in het bad van "De
Drieburcht" en de armen en benen uit te slaan in een crawl of schoolslag. We
moesten vaarwel zeggen aan het robuuste gebouw, aan de oude klok, aan het
zeegroene of blauwe water, aan het gastvrije restaurant.
Maar we hebben er iets voor teruggekregen: in de wijk "Reeshof" bevinden
zich onder een stoere, stevige overkapping de beide blauwe meren die tezamen
het Zwembad Reeshof vormen. Op het terras van haar restaurant, dat uitzicht
biedt op een kronkelig, blauw kunstwerk, kun je genieten van een knapperige
tosti en van aromatische thee terwijl een zacht windje je om de oren blaast
en een milde temperatuur je zintuigen verwent.
En zoals je je eerste minnaar, die je de liefdeskunst leerde, bijna vergeten
bent, herinner je je spoedig niet meer dat eens in Noord je toevluchtsoord was, je vluchtplaats, als de spanning van het leven op je middenrif drukte als een basaltblok......