Een vergeefse onderneming?

In de wachtkamer van de fysiotherapeute lagen op een massieve, stevige,
houten tafel vele kleurige damestijdschriften die met hun teksten en foto's
kennelijk wensten te suggereren, dat alle vrouwen fotomodellen zijn, op wie
het leed geen vat heeft, en die altijd glimlachen met een rij parelwitte en
kaarsrechte tanden, met Dior-lippenstift op, een perfect figuur en nagels
die alleen maar gestileerd kunnen zijn in een dure nagelstudio.
Een herenhuis, gesitueerd aan het park, was geheel ingericht ten behoeve van
de praktijk van de dames en heren fysiotherapeuten. Door een hoog en groot
raam kon je een voorproefje van de komende zomer waarnemen: mosgroene en
lichter gekleurde struiken, broederlijk naast elkaar.
In de spreekkamer valt mijn blik meteen op een foto van een guitige, nog
jeugdige man, die nonchalant leunt tegen een balustrade. De procedure
waaraan ik onderworpen word is eenvoudig en geheel ontoereikend: mijn
buikademhaling wordt geïnspecteerd: mevrouw de fysiotherapeute legt
aarzelend en voorzichtig een hand op het lichaamsdeel dat stijgt en daalt in
een onwillekeurige beweging, omdat het orgaan daarvoor door de Natuur
kennelijk is voorbestemd.
Liggend op de "onderzoekstafel", een soort veredelde stretcher met een grijs
badlaken eroverheen, wil ik aan de orde stellen dat ik me zo'n zorgen maak
over de ongetwijfeld spoedige ziekte en dood van mijn geliefde vriend, een
gebeurtenis die de therapeute juist de vorige dag is overkomen en waarmee
zij dus ervaring heeft, maar de woorden willen kennelijk vanuit mijn
binnenste of verstand de weg naar mijn keel, mond en lippen niet afleggen.
Het bleef nu, bij gebrek aan behandeling, wel erg onduidelijk of er iets te
doen zou zijn aan de regelmatige hoestaanvallen die kennelijk door geen
andere oorzaak dan mijn tomeloze angst voor toekomstige gebeurtenissen
veroorzaakt schenen te worden en onverrichter zake legde ik de terugweg naar
huis af door de troosteloze straten, die al zo vaak gediend hadden als decor
voor mijn angst en wanhoop, zoals te doen gebruikelijk in onzekerheid over
de rampen die niettemin voorbestemd leken te zijn, maar hun scenario
gelukkig nog niet hadden ontrold.