INHOUD BROECKX
HOME
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
INTERVIEWS
SPECIAAL
KUNST & FOTO

Print deze Pagina

Ineke Broeckx - Korte verhalen

 

Vervreemding en verdriet in Parijs

In de straten die zich uitstrekken aan de voet van de heuvel waarop sinds jaar en dag de Sacré Coeur haar koepels verheft, zoals een ongeduldige minnaar aan de voeten ligt van zijn toekomstige echtgenote, overvielen mij eens merkwaardige gevoelens van verdriet, vervreemding en veroudering. Alsof de tijd reuzenschreden had gemaakt en ten onrechte gehele episoden van mijn leven had overgeslagen, voelde ik mij vijftig in plaats van dertig en vervuld van vreemdsoortige, voorheen ongekende sentimenten. Een violist op Montmartre toverde zielsdiepe klanken uit zijn instrument die de tranen vanuit onbekende diepten omhoog stuwden naar mijn ogen, naar mijn gezicht. (Was dit dan ondanks alles het verdriet om een liefde die mijn hersenen al zo lang scherpzinnig als onmogelijk, ondoenlijk en onbereikbaar hadden geoordeeld? Was dit dan toch de melancholie om degene, die in zijn gedachten allang een ver tropisch land had verkozen boven mijn aanwezigheid?)

Ik heb mij nooit zo oud en vertwijfeld gevoeld. Na thuiskomst bleven de merkwaardige ervaringen in mijn geheugen verankerd dat iets dat ik telkens weer zou kunnen beschouwen, zoals onze ervaringen lijken op een collectie schilderijen in het museum van onze geest. Vele lentes zouden nog volgen en altijd zou mijn hart terug kunnen keren naar mijn Parijse sentimenten en zich gelukkig kunnen prijzen om de verjonging en genezing die het toch nog heeft gekend.