In de Tedere Armen van de Zorg

In de hobbywinkel verkocht men veel benodigdheden ten behoeve van het
popperige, prullerige en potsierlijke prutswerk, dat, vooral na de
menopauze, steeds aantrekkelijker schijnt te worden voor veel dames, zoals
scharen, tangetjes en stempels, allerlei papierwaar om te decoreren en te
illustreren en plaksel en wat dies meer zij.
Mijn oog viel op een tijdschrift met bonte afbeeldingen erin, waarvan men
kaarten zou kunnen maken en dat mij geschikt leek voor de jarige, die het
knutselen niet schuwde.
Tevens schafte ik in een andere zaak voor dezelfde gelegenheid een eveneens
lullig bloemstukje aan, bestaande uit halfhoge hyacinten, die nog op hun
bloei wachtten, gelardeerd met wijnrode kleine appeltjes die de zanderige
ondergrond sierden.
Toen het grote feest was aangebroken, maakte ik kennis met enkele
psychiatrische cliënten die naar hun zeggen begeleid werden door een
lichtgewicht die gedurende een heel jaar (!) de psychopathologie had
bestudeerd, maar die toch van mening scheen te zijn dat door veelvuldig
pingpongen, knutselen, het inkleuren van kleurplaten, het her en der plakken
van mozaïeksteentjes op elk voorwerp dat daar daarvoor in aanmerking scheen
te komen en door het goochelen met een spelcomputer, zelfs zware stoornissen
als daar zijn de schizofrenie, de borderline-stoornis, autisme, depressie en
wat dies meer zij, vanzelf wel weg zouden trekken als hinderlijke wolken die
het zonlicht niet toelaten.
Aldus waren de gasten van het feestje overgegeven aan de zorgen van een
hulpverleenster, die niettemin dusdanig bezield was van idealistische
motieven dat er af en toe wel een cadeautje afkon, bekostigd uit de ruim
bemeten financiën die het Zorgkantoor verschafte; te denken valt hierbij aan
een stressballetje, kleurpotloden of een boek met zweverige teksten over
ontspanningstechnieken.
Ook het frequent bezoeken van vele restaurants, waarvan het menu wel moest
beantwoorden aan de uiterst verwende smaakpapillen die vandaag de dag zeer
gangbaar zijn, scheen als middel tegen alle kwalen te worden aangewend.
Het is mijns inziens maar de vraag of de cliënten nog ooit na hun
onderdompeling in het warme bad van de Zorg, bestand zouden zijn tegen de
koude douche van de maatschappelijke jungle dan wel slangenkuil, waar
onverkort het recht van de sterkste blijft gelden.