Op zoek naar gouden gedachten

Uit het duister van je voorgeschiedenis, van je geboorte trad op een zeker moment je bewustzijn naar voren. Je wist ineens met alle scherpte: "Dit ben ik" en: "dat is de wereld" : "dat zijn mijn moeder, mijn vader, mijn oma, mijn broer, mijn zus"  Je keek naar de wereld en ineens was er het besef van het wonderlijke, vreemde bestaan. Je stelde je duizenden vragen. Je vroeg je af, als ieder kind, als iedere wijze: "Waar is de deur van het heelal, waarvan zijn wolken gemaakt, wat is een ster?" Op een dag was de stroom van je bewustzijn begonnen te kabbelen, de stroom  die je je hele leven lang zou vergezellen.

Je ging naar school: je bewustzijn sliep in; de kinderlijke originaliteit was voorbij. Je zou veel examens moeten afleggen, maar ze zouden je slechts in een geestelijk harnas opsluiten. Op het moment dat je opleiding bijna voltooid zou zijn, zou de geestelijke leegte groter dan ooit zijn. Waar was de nieuwe, levende frisse originaliteit, waar waren de gouden gedachten, de intuïtie, de inspiratie en de creativiteit?

Je had hun antwoorden van buiten geleerd, hun taal gesproken en nu had je zelf geen taal meer, de bedding van je bewustzijn was opgedroogd. Je denken was dood. Hun antwoorden waren niet jouw antwoorden, maar kon je zelf nog wel antwoorden?

Er zou een moment komen waarop je terug zou moeten naar je vroege vragen; er zou een moment komen dat je met geen antwoord meer tevreden zou zijn en er zouden momenten komen waarop je alle antwoorden zou kennen.