Charme en ongeluk

De voorzitter van de vergadering zat verbijsterd, verrukt en gebiologeerd
naar de management-assistente te staren, die een nieuw zomerjurkje droeg dat
de aanzet van haar borstjes onbedekt liet en die op verleidelijke wijze
wapperde met een paarse, gelaagde waaier, tevens om haar
overgangsverschijnselen en de hitte van die zomer enigszins te beteugelen.
Zij was werkelijk zijn bezichtiging waard. Het was een mooie zomer en het
licht speelde door de vergaderzaal en wierp
wervelende vlekken op de wanden en op de schilderijen. De agendapunten
schoten de voorzitter in vliegende vaart door het hoofd en het was moeilijk,
bij zoveel charme en charisma, zijn aandacht erbij te houden. De assistente
was bovendien jarig en was door de "senior consultant" verrast met een
tablet melkchocolade en door de secretaris met een fles echte
Zuid-Afrikaanse wijn.
Haar schijnbaar fortuinlijke situatie stond geheel in tegenstelling tot die
van een dame die de rollator, de katheter en de zuurstoffles tot
onafscheidelijke en ongewenste "metgezellen" had en aan wie "een lijdensweg
en het onherroepelijke levenseinde" reeds waren aangezegd. Deze mevrouw was
welhaast gedwongen in machteloze, krachteloze afgunst en verbijstering
haar blikken te vestigen op de schijnbare verpersoonlijking van de
schoonheid en van het stralende geluk, die de verschijning van de
management-assistente voor haar betekenden