Chique gouden manchetknopen en wat dies meer zij

"Haddon Hall" stond er op het papieren zakje dat versierd was met kleurige
gestileerde afbeeldingen van vlinders.
Daar zaten goudkleurige manchetknopen in die mijn tante speciaal voor mij
gekocht had in Maastricht. Ze pasten in de manchetten van de chique witte
bloes die ze me cadeau wenste te doen. Ze vroeg me om de bloes te passen en
voor de oude, mahoniehouten kast, een erfstuk uit mijn ouderlijk huis, zag
ik in de grote spiegels waarin ook mijn ouders en voorouders zich eens
spiegelden, hoe de bloes, die een etiket droeg in de kraag van het dure merk
"Edgar Vos", mij stond. Mijn tachtigjarige tante had zich ontfermd over me
als een tweede moeder, maar de banden van het bloed waren sterker en het
verdriet om de bloedeigen moeder, zo vertrouwd, zo uniek, die voorgoed deze
aarde heeft verlaten, waren sterker en de pijn deed zich des te sterker
voelen.
"Het is een moordbloes" verklaarde mijn tante enthousiast. In haar argeloze,
goedmoedige onnadenkendheid had ze zich vóór de hele onderneming niet
afgevraagd of haar ruime gave wel naar mijn smaak was.......