Herinneringen aan mijn wandeltochten door Midden-Brabant (2)

Bij Dorst/Het mooiste seizoen

De kou zal al in de lucht en het werd al tijd voor de winterjas toen we
gingen wandelen in een gebied dat door de natuur haast als een monument is
uitgevoerd; bij het dorpje Dorst, waar eens het oude zwembad, recreatiepark
en restaurant waren, waarvan de gebouwen zijn neergehaald en dat de wellicht
bizarre en merkwaardige naam "Surae" droeg.
Men heeft de Natuur haar gang laten gaan en zij heeft toegeslagen en het
terrein genadeloos overwoekerd; van het zwembad en de speeltuin waarin wij
ons eens vermaakten resteert een kleine poel, waarin we nu een gevlekte hond
enthousiast zien rondspartelen en overigens heeft de Natuur een monumentaal
landschap geschapen: een lage kom, een gigantische platte natuurlijke
"schaal" is geheel begroeid met gras en wordt geflankeerd door hoogten,
opgebouwd uit geel zand. Op het aldus gevormde plateau prijken staketsels
van boomstammen, als skeletten, naast zwart-witte ruwe berkenstammen, nog
gesierd door het groen van een zomer die voorbij is.
Langs het zanderige, landelijke pad waarover we voortsjokken ontwaren we
blauwzwarte bessen, als zacht glanzende parels, bestemd voor een natuurlijk
collier en een meesterschilder heeft de vliegenzwammen fel rood gekleurd met
onovertroffen hand.
Een nieuwe herfst is aangebroken, een herfst die ik aan mijn veeljarige
leven kan toevoegen als een gouden herfst.