Herinneringen
aan mijn wandeltochten in Midden-Brabant (3)
En dan is er altijd nog de Oude Warande......
Als de verkeersaders die leiden naar de diverse
uitgestrekte natuurgebieden
van Midden-Brabant zijn dichtgeslibd wegens
wegwerkzaamheden of files of als
mijn wandelgenote een blessure aan haar been heeft die
haar noopt tot
kortere afstanden, kiezen we als uitwijkplaats en
toevluchtsoord vaak het
Sterrenbos van de Oude Warande, dat ons altijd schijnt
te verwelkomen.
Daar zijn lanen, geflankeerd door beuken, die als
wachters zich aan
weerszijden beschermend en eendrachtig, als het ware
broederlijk of
zusterlijk zij aan zij, buigen over het pad in hun
midden dat in dit seizoen
bezaaid is met herfstbladeren.....
En de hoge dennen zijn als groene juffers in
merkwaardige baljurken, zó
uitgedost voor het bal van hun leven, of als grote,
fantastische
droomachtige gestalten, of als vogels met uitwaaierend
of elegant
neerhangend verenkleed, uit een surrealistische
voorstelling geknipt.
Op de grasgroene weiden, die als het ware omlijst worden
door een regiment
van boomstammen en die uitnodigen tot spel en plezier,
tot picknick en
barbecue, dartelen zwarte, grijze, bruine en gevlekte
honden die, al dan
niet onder het appèl van hun baas of bazin, zich hier
uit kunnen leven.
En in het midden, in het middelpunt van alle
majestueuze, Koninklijke lanen
bevindt zich de cirkel van een weide waarop zij alle
uitkomen en waarheen
ook onze voetstappen ons telkens weer schijnen te moeten
voeren.
Ook de Oude Warande blijft altijd verrassend, spannend
en maakt op ons nooit
een vervelende, saaie of overbekende indruk.
|