Cultureel Brabant CuBra Ineke Broeckx 496

Verboden en toegestane vruchten

We bevonden ons samen bij de kleedhokjes in Zwembad "De Reeshof".
Door een hulpeloze en zwakke vrouwenstem ("meneer, kunt u overweg met dit
kastje?") is ieder bastion van mannelijkheid omver te werpen.
Hij zag er goed uit: als gecapitonneerde kussens van spieren op armen en
borst, heerlijk om je tegenaan te vlijen en ook de spannende driehoek in
zijn badbroek leek een belofte in te houden die wel nooit uit zal komen voor
een overjarige vrijgezellin die meer op Rubens' modellen lijkt dan ze zelf
wel zou wensen..... Het zeegroene water is daarentegen allerminst verboden terrein. Het klotst en kabbelt om mij heen en liefkoost mijn lichaam op haar eigen wijze.
De watervlakte steekt mooi af tegen de lichtoranje elektronische cijfers die
ergens in de verte en in de hoogte de tijd aangeven; schimmig voor mijn
bijziende ogen en in een grillig patroon weerspiegeld in het water.
Drijvend op het water aanschouw ik het hoge, solide plafond, bruingrijs; een
staaltje van architectonische perfectie, zoals het gehele gebouw, dat de
weldaden van sport en ontspanning binnen haar muren bereikbaar maakt voor
velen.
Andere gestalten, vormloos, gestroomlijnd of iets daar tussenin, drijven
naast mij of zwemmen heen en weer.
Na de zwempartij is het goed toeven in het restaurant met uitzicht op het
bassin, bij een tosti en warme chocolademelk en ik aanschouw de mannen met
hun trotse torso's en de vrouwen met de lieflijke rondingen en welvingen die
hun vrouwzijn accentueren en de kinderen die dartel en speels elkaar een bal toewerpen of
onder het toeziend oog van papa en mama
dapper hun eerste, koene duik nemen.......