INHOUD BROECKX
HOME
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
INTERVIEWS
SPECIAAL
KUNST & FOTO

Print deze Pagina

Ineke Broeckx - Korte verhalen

 

Een jaar aan de Universiteit

Sweet is the Lore that Nature brings,
our meddling Intellect
Disshapes the beautaneous forms of things;
we meddle to dissect
Shelley

Het was een kind, een kind nog, dat lang geleden aantrad om de universitaire studie in de psychologie te volgen.
In het atrium van de Hogeschool stapten in dat jaar parmantig flamingo's rond die op langgerekte poten hun zachtroze verenpracht droegen en kennelijk geleend waren van het nabijgelegen Dierenpark om te dienen als elegant en origineel visitekaartje voor het Instituut zoals mannequins haast wiegend en dansend een catwalk aflopen en op die manier een modehuis vertegenwoordigen.

(Waren de vogels voorboden voor haar van een geheel nieuw, opwindend bestaan?)
Haar medestudenten schenen allen kopieën te zijn van Boudewijn de Groot, die zong over de Liefde en de Zee en in Posjet circuleerde de psychedelische sigaret.

Tijdens het statistiek-tentamen moest ze zweten en zwoegen tot de onvermijdelijke vier cijfers achter de komma waren verschenen en de menselijke persoonlijkheid werd ontleed volgens theorieën, die dertig jaar na dato behoren tot het Stenen Tijdperk van de edele, hoogstaande en boven alles te waarderen Wetenschap.

De witgevederde duiven, met de schrikachtige rode oogjes, paradoxaal genoeg vredessymbolen, vormden het willoze object van het zogenaamde vernuft van de hooggeleerde heren wetenschappers en en professoren en moesten op de pijnbank om hun reacties en reflexen te toetsen (toen begreep ook zij Shelley's befaamde en wijze woorden nog niet)

Zo vergleed een jaar totdat in een plechtige zitting het nutteloze papiertje werd uitgereikt dat betere doeleinden had kunnen dienen.

Zij achtte het tijdstip gekomen om te vertrekken toen zij dierenhersenen aan plakjes zou moeten gaan snijden en voor een volle collegezaal een kleurenblindheidtest zou moeten demonstreren.

Dus ook geen beroepsdeformatie die op zou schieten als weelderig onkruid, dat ongevoelig is voor de zeis van de welwillende tuinman.....

Het waren kinderen die in dat lang vergeten jaar aantraden om plaats te nemen in de collegebanken.....