Er wordt veel geknutseld in de gezondheidszorg en niet alleen aan
hartkleppen, pacemakers of prothesen....
Meneer en mevrouw (arts en verpleegkundige) houden er een groot, sfeervol en
rustiek atelier op na, gelegen achter hun landelijke en luxueuze woning,
zoals blijkt na onze zoektocht door Breda, een stad die we op deze wijze
tevens leren kennen als nooit voorheen (we passeren het langgerekte water
van een singel en chique panden met gestreepte markiezen aan de vensters,
groenstroken, tuinen, parken, pleinen en wat al niet meer).
We arriveren nog net op tijd voordat de workshop van start gaat en worden
uitgenodigd om, staande aan een lange, hoge, witte tafel te werken met glas,
dat wil zeggen naar verkiezing een vaas, schaal of ander voorwerp te
decoreren met kleine stukjes gekleurd glas en daarop een voorstelling aan te
brengen naar eigen keuze.
Straks in de gloeiend hete oven zal ons "kunstvoorwerp" zijn definitieve
vorm krijgen, waarna het hopelijk tot in lengte van dagen onze woonkamers
kan sieren of kan dienen tot gebak- of fruitschaal of een andere bestemming
kan krijgen.
Ik leg de kleurige scherven aaneen tot zij het beeld van een vogel vormen,
die voor mij de vrijheid symboliseert die ik sinds jaar en dag niet meer de
mijne kan noemen, vastgekluisterd als ik ben in de boeien en valstrikken van
een oneigenlijke, onmogelijke en ongelukkige liefde.
Maar al te vaak en ontzettend veel vaker dan mij lief was had het perfide,
veelarmige monster van de obsessie met haar giftige tentakels met zuignappen
mij immers meegezogen in de dwangvoorstellingen van Zijn ogen, van Zijn
lippen, van Zijn indrukwekkende torso en, niet te vergeten, van al de
heerlijke, maar voor altijd totaal onbereikbare kostelijkheden die Hij
schijnbaar overigens nog in huis had, en wel in een dergelijke mate en zo
lang tot mijn haar vergrijsde en mijn gezicht getekend werd door fijne
lijnen en mijn hart, dat ondanks alles nog beefde en trilde in mij, dat
niettemin nog hoopvol bonsde en klopte in mijn borst, verweerd was en
vervormd, als gesteente onder de druk van aardlagen, als graniet, als
basalt.
Tot vertwijfeling en verbijstering vervallen na een eeuwigheid van
onbeantwoorde liefkozingen en hopeloze liefde, hoop ik dat eindelijk de
bonte vogel die mijn raam zal sieren voor mij het symbool mag worden van de
zo vurig gewenste bevrijding van mijn vernederende boeien en kluisters......

.