Late lessen Ze was gekomen met een rollator. Haar grijze, onverzorgde haar hing tot op haar schouders. Ze had een leven lang schoongemaakt, gekookt, gewassen en aardappels geschild, maar de creatief therapeute wilde haar nu leren schilderen. Zonder enig zelfvertrouwen, aarzelend en stuntelig, hanteerde mevrouw het penseel. "Goed zo!", "Goed zo!" luidde het opgewekte commentaar van haar begeleidster. Zelf zag ze niet veel heil in de cursus "Zoeken naar zin". De uren die ze doorbracht in het bejaardenflatje waren gevuld met en vervuld van eenzaamheid en neerslachtigheid; de cursus kon daar niets aan veranderen. Ze miste haar echtgenoot tot het uiterste. De eenzaamheid was als een luchtledige, benauwend en verstikkend als een strak dichtgeregen korset, als een woestijn waarvan zij de zandkorrels moest tellen. En ze ging naar het zwarte water; het water dat haar nog niet tot zich wilde nemen...... .