Ontmoetingen in het Openbaar Vervoer (vervolg)/
Uitgedoofd als een kaarsvlam

We waren niet meer "on speaking terms" toen ik haar in de bus nog eens
ontmoette. Ze droeg bij die gelegenheid op haar zwarte haar een uitbundige
Afrikaanse tulband van rozerode voile die ik, op de zitplaats achter haar,
uitgebreid kon bewonderen en bestuderen.
En ik herinnerde me hoe ze tijdens het dweilen van de vloer in mijn flatje
verteld had hoe ze vreemdgegaan was, omdat de ruzies met haar man
onverdraaglijk waren geworden.
Uit de coulissen van het toneel van het leven was toen fluks en op
wonderbaarlijke wijze een plaatsvervangende minnaar naar voren getreden, met
wie ze naar eigen zeggen de liefde bedreven had. Ze had me de details van
het liefdesspel op kleurrijke wijze beschreven. Ze had bij die gelegenheid
wel een baby aan willen schaffen, had ze me verteld, ongeveer zoals iemand
anders een pond suiker gaat kopen in de supermarkt. Maar haar momentane
minnaar was toch bij nader inzien niet de man van haar keuze geweest, zodat
zij uitzag naar een andere "boyfriend" die wellicht op zou duiken uit de
collectie "vrienden" met wie zij sms-te en belde gedurende de momenten dat
zij niet dweilde, sopte of stofzuigde.
Kennelijk wisselde ze van relatie zoals iemand anders van kledingstuk en was
het vuur van onze vroegere vriendschap nu ook uitgeblust. Wellicht was er
echter hier geen sprake van een "vuur" maar van een zwakjes flakkerende
kaarsvlam die, figuurlijk gesproken, door de windvlagen van wisselvallige
levensomstandigheden al te snel was uitgedoofd.