Een gouden tip?

Een "vriendin" had me getipt: "In de Z.straat zijn drie grote hallen, vol
met tweedehands artikelen. Voorwaar een buitenkansje en een gouden tip voor
armoedzaaiers.
Op weg naar deze bestemming kom ik door een stille straat met witte huizen
en ik passeer het huis van een bekende dat ik nu voor het eerst zie:
eveneens een stil, wit huis met lamellen voor het raam. Ik bereik de Z.
straat: daar moet het zijn: een gepleisterd pand naast een
autoschadebedrijf. Door een lange gang, geflankeerd door krakkemikkig
meubilair van onduidelijke, ouderwetse "signatuur" bereik ik de grote
hallen. Daar is een uitstalling van de meest waardeloze rotsooi: teveel om
op te noemen: stoelen die van ellende in elkaar zakken, boeken, kleding en
een grote variëteit aan prullaria, huishoudelijke artikelen en wat dies meer
zij. Een vochtige, klamme en troosteloze atmosfeer heerst in de grote
ruimtes waar zich geen enkele levende ziel vertoont.
En ik herinner me: hier is het geweest; hier heeft het zich afgespeeld; hier
heb ik de uren doorgemaakt van mijn grootste, onherroepelijke verdriet om de
verloren vriend: uitgerekend te midden van deze rotsooi moest ik eens
beseffen dat Hij weg was, oneindig ver weg, verdwenen achter de horizon,
totaal onbereikbaar, schijnbaar maar niet werkelijk losgescheurd van mijn
hart, zonder een teken van leven meer te geven.
Ik beschouw de uitstalling slechts met vluchtige blikken, niet van plan iets
aan te schaffen en verlaat het pand weer.
Die avond zal ik mijn vriend bezoeken die sinds zeven jaar opnieuw een huis
in Tilburg bewoont dat op de voordeur zijn
door mij geliefkoosde naam draagt......

.