Met de BoodSchappenPlusBus op pad (vervolg)
Pannenkoeken eten in Baarle-Nassau

Op onze reis naar Baarle-Nassau met als bestemming een
pannenkoekenrestaurant, trof ik zeer aimabele, zij het al te spraakzame
Tilburgse medepassagiers. Het was een dag in de vroege zomer en frisgroen
geboomte omzoomde de wegen en overhuifde ze met een schitterende natuurlijke
ereboog. Een dikke, welgedane heer naast mij neuriede vergenoegd en haast
binnensmonds mee met Radio Hollandio ("Meisjes met rode haren") en een
oudere dame die op de Hart van Brabantlaan was ingestapt begon meteen maar
uitgebreid te babbelen tegen haar buurvrouw over tal van ziekte- en
sterfgevallen, oorlogsslachtoffers en ook over familie-aangelegenheden en de
finesses en details van het huishouden, waarvan ik warm noch koud word.
Kennelijk was er geen houden meer aan de eenzaamheid van deze weduwe,
waardoor zij ongeremd van wal stak tegen de eerste de beste die zij aanzag
voor de gesprekspartner die zij zozeer en al zo lang ontbeerd had. Later zou
zij een formidabele pannenkoek bestellen, overdadig gelardeerd met kersen,
poedersuiker en slagroom. Eenmaal in het restaurant voelde ik de noodzaak
mij te excuseren voor mijn zwijgzaamheid vanuit de veronderstelling dat deze
me niet in dank werd afgenomen. Maar nee; men gaf te kennen dat men
eenieder - en kennelijk zelfs mij - van harte accepteerde. De vrijwilligers
en de vele passagiers van de BoodSchappenPlusBus dienden zelfs, zo beweerde
men, beschouwd te worden als één grote, zij het plaatsvervangende familie
waarin ik nu was opgenomen. Voorwaar een hartverwarmende belevenis voor de
wees en overjarige vrijgezellin die ik tegen wil en dank geworden ben......