De destilleerkolf van het leven

Het geluk vermengt zich momentaan vaak met andere sentimenten; vooral in de
terugblik is men gelukkig. De positieve elementen die de ervaring begeleiden
borrelen op uit de brij, uit de soep van het leven, als uit een
destilleerkolf; de negativiteit zinkt naar de bodem vanwaar men haar niet
meer op kan vissen. De schilderijen van de ervaring kan men inlijsten en
ophangen in het museum van het geheugen om ze te beschouwen met liefdevolle
aandacht.
En zo zie ik voor het oog van mijn geest, in bonte opeenvolging en
beurtelings: mijn vader's gezicht; mijn vader's opgewekte of treurige
gezicht; het jeugdportret van mijn moeder dat de schoonheid en de onschuld
van een meisje draagt; de groeven en lijnen van het gezicht van mijn leraar,
getekend door zijn oorlogstrauma en ik zie kamers, lokalen en zalen; de
kamers van een ziekenhuis, slaapkamers, woonkamers, hotelkamers, die het
decor vormden voor zovele gebeurtenissen uit mijn leven; voor de lange uren
in de schoolbanken, voor de examens, voor de eerste dansles, voor de
vakanties en voor zoveel meer.
Er werd ook in mijn leven geen lichtstraal geworpen op het ondoordringbare,
ondoorgrondelijke geheim dat wereld en kosmos draagt en waarover bladzijden
zijn volgeschreven en folianten.
Ik heb de zweepslag en de gesel van de angst gekend, de dartelheid van
vreugde, blijheid en verliefdheid, de wurggreep van de wanhoop en de stille
meren van diepe rust.....