|
"Hendrika", een naam om niet te vergeten
De wereld heeft geen herinnering aan haar bewaard:
auto's vlieden onveranderd voort over snelwegen,
vliegtuigen stijden op en landen, politici
onderhandelen onverminderd over kernbommen en
broeikasgassen, maar haar naam, haar bescheiden
naam, wordt nooit genoemd, wordt door niemand meer
uitgesproken.
Eens leerde ik haar kennen; een eenvoudig, lief
dametje, al jaren verzand in uitzichtsloze,
hopeloze eenzaamheid, en onze geschiedenis was
uniek.
Samen strompelden we voort door het park achter
het bejaardentehuis en wegens haar halve blindheid
wees ik haar op de helgroene kop van de eend, op
de langpotige reiger die de vijver aandeed, op de
waterlelies in bloei.
Drie jaren bestond onze onuitgesproken
verbintenis, onze verwantschap, onze verbondenheid
en vriendschap.
Ik heb haar over moeten geven, af moeten geven aan
de eeuwigheid, aan het ondoordringbare mysterie
dat mens en werkelijkheid overkoepelt, gevangen
houdt, draagt.
Kerstmis is dit jaar voorbij gegaan zonder dat de
Kerstpop, haar enige gezelschap tijdens die dagen,
zijn mechanische, melancholieke liedje heeft doen
weerklinken.
"Hendrika" is voor mij de naam die ik nooit zal
vergeten.
|
|