Herinnering aan Kerstmis en Oudjaar 2011 De mannen- en vrouwenstemmen hebben weer het lied aangeheven; het oude, oude lied dat in zo lang voorbije tijden mijn moeder, mijn onvergetelijke moeder, voor wie ik een standbeeld heb opgericht in mijn hart, mij geleerd heeft: "Stille nacht, heilige nacht" en de sonore mannenstemmen op de achtergrond "droegen" als het ware de vrouwenstemmen die hoog, licht en ijl als het ware een dans uitvoerden, als waren de vrouwen lichte ballerina's in de armen van de sterke heren. De Kerstbomen in de huizen die ik passeerde getuigden eveneens voor mij van een zo verre, verre tijd, van een thuis en een land waaruit ik verdreven ben, voorgoed verdreven; dat ik nooit meer het mijne zal kunnen noemen; het verre, voorgoed verloren ouderlijk huis, de geur van dennentakken, het kribje met het Kindje, de vredige standbeelden van herders en os en ezel. Fonteinen van kleurig licht hebben in de nacht een nieuw jaar aangekondigd en ingeluid. Mijn wakkere, wijdopen ogen zullen nog een nieuwe dag aanschouwen; de nieuwe dag zullen zij nog zien, hoezeer die dag ook getekend zal zijn door de taferelen van het noodlot, dat in zijn onverbiddelijke razernij mijn leven zal kleuren.