|
Herinneringen aan mijn wandeltochten door Midden-Brabant
Bij Riel, op de Regte Heide/Het panorama van de angst
Het oude herenhuis, stammend uit de negentiende eeuw, opgetrokken uit
grijswitte kalksteen, pronkt met haar evenwijdige ramen, voorzien van
krijtwitte vitrage en vormt het startpunt van onze wandeling door het
vriendelijke, vredige landschap van de Regte Heide, dat zich uitstrekt onder
een bleke herfstzon, onder de zon van november, maar, door angst bevangen,
kan ik het niet waarnemen in zijn ware gedaante en is de wereld verkleurd,
vervormd, verwrongen en tot een doemscenario herleid dat mij niet welkom is,
dat mij pijnlijk treft en dat in de plaats schijnt te zijn getreden van het
panorama dat mijn zintuigen zouden hebben begroet; de berkenstammen tegen
een horizon van heidevelden; het gifgroene mos dat contrasteert met de
paarse omgeving, de bonte Vlaamse Gaai, die krijsend opvliegt.
Ergens in het bos dat we passeren, houdt zich een beer schuil, beweert mijn
vriendin, en inderdaad zien we in de verte, ergens tussen de boomstammen, de
gestalte van het dier, staande op de achterpoten en met de voorpoten gekromd
neerhangend.
Er kan geen misverstand over bestaan dat het hier een houten beeld betreft.
Een donkergroene, wollige sjaal, die we op onze weg aantreffen en die door
een onbekende wandelaar is achtergelaten, sla ik zonder gewetensbezwaren om
mijn hals en zij zal voor mij een herinnering blijven aan deze dag.
Op de terugweg houdt de angstaanval aan; de gezichten van jongeren in de bus
die ons naar huis brengt zijn als het ware vervormd tot onheilspellende
mombakkesen als uit een horrorfilm, die me aangrijnzen.
Thuisgekomen nestel ik mij in de koestering van mijn bed tussen de zachte
lakens en dekens en in de stille nacht tovert mijn goedgunstig geestesoog me
het lieflijke beeld van onschuldige, spelende katjes voor ogen.......
|
