|
Verlate notitie bij de vijf mei-viering 2012
Een brief uit de oorlogsjaren; herinnering aan de allerliefste
De enige brief van Haar, die ik vond in mama's oude bureautje, bewaard gebleven na de oorlogsjaren en daterend uit januari 1945 is geschreven in haar keurige en sierlijke handschrift van onderwijzeres en is ondertekend met de erenaam "Moedertje".
Ze was mijn oma en 55 jaar oud toen ze schreef aan haar "jongens", mijn vader Willem en zijn broer Guus, met het Engelse leger meegetrokken en in krijgsdienst in Duitsland. "Dag en nacht denk ik aan jullie" aldus haar woorden. "Heb je een zware dobber, Wim?" voegt ze eraan toe. "Tanden op elkaar, hoor!". Ze eindigt met een hartelijke omhelzing.
Haar zoon, mijn vader, heeft ons gedurende zijn lange huwelijksjaren nooit verteld over het geheimzinnige, gruwelijke, dat daar gepasseerd was, in Duitsland, maar Haar betreur ik, betreur ik nu ik zelf 58 ben, zozeer boven allen, die niet meer te midden van ons zijn; mijn trouwe, sterke, trotse oma die drieënnegentig werd, onder wiens hoede ik leerde rekenen en schrijven, bij wie ik thuis mocht komen na mijn doldrieste escapades en die mijn portret, het portret van mijn jeugd, een prominente plaats had toegekend op haar dressoir
|
