| INHOUD BROECKX |
| HOME |
| AUTEURS |
| TEKSTEN |
| BRABANTS |
| AUDIO |
| SPECIAAL |
| KUNST |
 Print deze Pagina |
|
Ontmoetingen bij de bushalte (vervolg) Er was een nieuwe dag aangebroken; eigenlijk - na al het leed - buiten mijn verwachting; een zomerdag en het licht speelde frivool over de wereld en wierp er schaduw en licht in een warrelend, wervelend patroon overheen.Ik had plaats voor haar gemaakt op het bankje bij de halte van lijn zes en ons gesprek kwam op de kermisattractie die in de verte hoog uitstak boven de bebouwing die ons blikveld begrensde en ze verklaarde dat ze er beslist niet in zou durven en vervolgens zonder enige overgang dat haar broer op sterven lag. De overige familie bekommerde er zich niet om naar haar zeggen en zelf vond ze "dat hij maar een keer moest gaan". Ze had een samengeknepen mondje gelardeerd met diepe rimpels en ging in de gearriveerde bus aanvankelijk vis-à-vis met me zitten, maar besloot daarop om God-weet-welke reden kennelijk dat ze mij niet in het gezicht wilde zien en ze ging verzitten. Ik had haar bij het uitstappen nog verklaard: "Ik wens u in elk geval alle sterkte" Het stralende zomerweer vormde mijn enige troost, zoals al eerder het geval was geweest. |