Een enkele, fragiele, zilverwitte berkenstam verheft zich op de voorgrond, terwijl zich tot aan de horizon kleurige vlakken met wisselende begroeiing ontvouwen waarop je heel in de verte popperige bruine en zwarte "speelgoedpaardjes" ziet grazen.
Is dit de Heide waarop ik veertig jaar geleden verdwaalde met mijn jeugdvriendin tot de bezorgde klasgenootjes ons kwamen zoeken en ons tenslotte in een verre uithoek aantroffen?
Ook zag ik het feeërieke Galgeven blauw, ongerept en rimpelloos uitgestrekt liggen voor mijn ogen, als altijd innig omsloten door dichte bosschages en boomgroepen. Aan haar oevers speelde ik eens onder de wakende, liefdevolle blikken van mijn ouders in het kleverige, rulle, geelbruine zand met bontgekleurde schepjes, vormpjes en zeefjes.
Een andere keer sloeg ik langharige Schotse runderen met een cognackleurige, welhaast oranje vacht gade, die graasden aan de rand van een meer, waarin duizenden trouwlustige kikkers een voorjaarsconcert aanhieven.
Zo ontdekte ik verheugd opnieuw mijn dierbare Brabant, het land van mijn jeugd.