De witgouden armband, een
erfstuk
Had zij hem gedragen om
haar slanke pols toen alles nog schittering en
schoonheid was in haar leven?
Ik kan alleen fantaseren over de armband die visioenen
oproept van de balzaal, van Bouquet-reeks-achtige
jongemannen in een gesoigneerd kostuum die met elegante
gebaren de vrouwen meevoeren in een werveling van
danspassen, begeleid door bovenaardse muziek.
Zij koos een andere
werkelijkheid: de harde, koude treinrails en de snel
moordende Intercity dan wel een cocktail van middelen
met onherroepelijke werking.
Ik zal nooit weten welke
weg zij koos.
De witgouden armband zwijgt voor altijd.
|