"Out of the blue" kwamen plotseling mijn langvergeten neven met hun echtgenotes uit het verre Canada naar mij en mijn oude moeder. Terwijl onze Nederlandse familie razendsnel uitstierf als ratten tijdens een pestepidemie, bleken wij ineens te beschikken over een aantal aantrekkelijke jonge verwanten, toonbeelden van bloeiend en gezond leven, dat zij ons enthousiast mededeelden. Zij hadden hun jeugd ver weg doorgebracht en nu ineens dit wonderlijke samentreffen als de toevallige botsing van hemellichamen in een oneindig universum. Maar woog de dure, lange transatlantische vlucht op tegen de waarde van de enkele overgebleven portretten van onze gemeenschappelijke oma en opa, van mijn ooms en tantes in het schamele album, die zij op fanatieke maar meelijwekkende wijze kopieerden met een technisch volmaakt fototoestel? "Uncle Henk!, aunt Dinah!, aunt Nelly!" verklaarde ik hen en zij schreven de namen ijverig op met het kennelijke voornemen om een en ander in hun verre vaderland voor eeuwig te conserveren als de zo immens waardevolle herinnering aan hun voorouders en verwanten en aan de wellicht laatste ontmoeting met mijn oude moeder, de enig overgeblevene van haar zusters en broers.

Wij, miljarden aardbewoners, zijn ieder zo uniek als miljarden sneeuwvlokken met hun kristallijnen structuur, in ieder van ons laat de caleidoscoop van de genen een eenmalig, bont patroon zien, dus wat is de betekenis van de band van het bloed?