Eens per jaar kwam oom Wim uit Rotterdam in onze jeugdjaren naar ons, kinderen, naar het huisje in de volkswijk. Dan was het feest, want oom Wim, een knappe vrijgezel, ging steevast met ons vliegeren. Daartoe gaf hij ons opdracht latjes en touw te gaan kopen en het glanzende, half-doorzichtige vliegerpapier in schitterende kleuren: groen, blauw en oranje. En dan ging oom Wim aan de slag. De latjes werden stevig aan elkaar gebonden en op dit raamwerk werd de fragiele vlieger gespannen, zodat de welbekende, traditionele vorm ontstond. Het grote moment was aangebroken: de vlieger kon opgelaten worden! Voorzichtig droegen wij hem op onze schouders naar het Leijpark en spoedig zweefde hij majesteitelijk en sereen als een kleurig stipje tegen de lichtblauwe augustushemel, ver boven ons hoofd.