Terug naar de Zorgwoning.....

Vertwijfeling, neerslachtigheid, angst, wanhoop en verdriet houden geen halt voor de deur van de Zorgwoning, integendeel.....
Deze is ingericht als een zaal van een museum, met gestileerde beelden van katten en overige parafernalia, die overigens, ondanks alles, een koele, klinische indruk maken alsof een psychiatrisch patiënte geen smaak zou hebben en geen gevoel voor kunst.....
De eenzaamheid doordringt alles, doordringt de hele atmosfeer, een bittere en huiveringwekkende eenzaamheid die ongetwijfeld uit zal monden in de genadige dood die op kousenvoeten naderbij sluipt....
Maar tijdens haar verjaardagsfeestje werd er luchtig gebabbeld over de "waan van de dag", gezellig, burgerlijk, en het gesprek was zo gewoon en alledaags, het verwijderde zich zo mijlenver van de dramatische en uiterst demonische hallucinaties die sinds jaar en dag bezit hadden genomen van de geest van de bewoonster van de Zorgwoning en die haar dag en nacht kwelden en martelden.....