Afscheid van een wasmachine

Gedurende twintig jaar had hij trouwe diensten verricht. Hij droeg de trotse naam "Öko-Lavamat". Was het onbegrijpelijk dat mijn tranen rolden toen twee stoere "body-builders" van "Paulissen Witgoed" hem kwamen halen en de trappen afdroegen? Ik had het gevoel dat met hem twintig jaar van mijn leven teloor gingen, voorbij waren gegaan, in het niets waren verdwenen, dat ik ze gedood had, vernietigd had met mijn schuchtere, onopvallende, geruisloze levenswijze in het flatje. Ik had het gevoel dat met hem veel verdween, dat hij het meesleepte in zijn vaart, dat ik nu werkelijk afscheid nam: van mijn ouders, van mijn ongelukkige liefde, van mijn studies, van mijn jeugd en de wasmachine scheen symbool te staan voor al het verlorene, voor de voortrazende en vernietigende tijd die inderdaad alles vernietigt alles meesleept, alles doodt.
Een nieuwe, stoere en mooie machine, geplaatst door de mannen van "Paulissen" met de naam "Beko" en een digitale cijferaanduiding schijnt een nieuwe toekomst aan te kondigen en in te luiden....