Gemist kinderspel

Naast ons, de meisjes van Broeckx, groeide geen jongen op......
Wij maakten niet van dichtbij kennis met zijn kinderspel, met zijn autootjes en vliegtuigjes en met al de spulletjes en de fantasieën waarvan een jonge jongen zo houdt...
Onze moeder had het kinderspeelgoed van ons vierjarige broertje opgeborgen, weggeborgen op het zoldertje van het arbeidershuisje zodat het haar niet onder ogen kwam; de aanblik ervan was te pijnlijk voor haar.
Nu zie ik weleens een jongen spelen met een bal of met een brandweerauto of ik zie in etalages van speelgoedzaken het speelgoed voor jongens uitgestald en dan denk ik aan wat ik gemist heb: de tedere, lieflijke en vriendschappelijke aanwezigheid van een jongen naast ons, meisjes; zijn spel, zijn kameraadschap en veel later zijn mannelijke bescherming en zijn verdediging van zijn zussen.
In tegenstelling daarmee beschermen wij nu hem, de imbeciele en krankzinnige volwassen man, die slechts onverstaanbare klanken en kreten uitstoot, die blij is met een puzzelboek of een oud telefoonboek, die heen en weer wiegt met zijn mannenlichaam in een onbegrijpelijke en onbegrepen, zinloze en doelloze cadans, die woont in een klein, kaal, onderkomen "appartementje" om iedere prikkel te vermijden die hem overstuur zou kunnen jagen: onze volwassen broer, ondanks alles kind gebleven en kind tot zijn stervensdag.....