Het meisje met de grijze plooirok

Uit verre, verre, onpeilbare verten, waarvan ik het onduidelijke bestaan niet vermoed, werd mij de droom gezonden: de droom over het meisje met de grijze plooirok dat ik eens was. En ik herkende met diep medeleven mezelf: het mishandelde kind met de scheve tanden, de bril, het bloempotkapsel, de rare kleding en de hoge schoenen. Mijn liefde is gewekt en zij zal voortduren, waar de wereld het meisje met de grijze plooirok niet zag en niet zal zien, waar de wereld en de mensen zich van haar afkeren, haar veronachtzamen, verwaarlozen zal ik goed voor haar zijn, haar liefhebben, zij die mij gegeven is; het meisje met de grijze plooirok.