Onbekende gestalten....

Ze zaten steeds vóór me tijdens de vergadering en wierpen me hun onpeilbare, duistere blikken toe, tot het moment aanbrak, het onvermijdelijke, onherroepelijke tijdstip waarop ik vernemen moest dat ze niet langer te midden van de levenden verkeerden, dat hun wanhoopsdaad een feit was. Ik had hen nooit gekend en gepeild en heb nooit kunnen begrijpen waarom en hoe ze zich ooit hadden kunnen keren tegen hun lichaam, tegen hun geest, die hun eens geschonken waren door een Onbekende, tegen het voor anderen en ook voor mij meest dierbare, meest kostbare, meest eigene dat ooit in hun bezit was gekomen. De crematie volgde onstuitbaar, onafwendbaar en zij werden beweend en sommigen van hun "vrienden" aanschouwden het levenloze lichaam in de kist tot hun verbijstering dan wel tot hun verdriet. Ik heb hen nooit gekend.......