Een geslaagde sollicitatie en wat volgde
Een aangename en mooie voormiddag in een vergaderlokaal in de Lange Schijfstraat in Tilburg

De Lange Schijfstraat in Tilburg vormt een onaanzienlijke dwarsstraat die de drukke verkeersaders van de Schouwburgring en de Korvelseweg met elkaar verbindt en waaraan het gebouw van een juridische instantie is gevestigd waar ik lang geleden "de kous op de kop" kreeg en ook het sobere vergaderlokaal waar ik vandaag aantreed als notuliste, voor de eenvoudige, edele, mooie maar saaie taak die niemand uit wil voeren om mij onbekende redenen.
Ik ben uitgenodigd om een verslag te maken van de vergadering die vandaag plaats gaat vinden.
De man met wie ik nu voor het eerst kennis maak, de voorzitter, is een getekend man: hij draagt op hals- en wangpartij zware vlekken; mogelijk brandwonden en aan zijn handen bespeur ik geen ring; het valt aan te nemen dat geen meisje of vrouw zich aangetrokken gevoeld heeft tot het verwoeste gezicht.
Op zijn tafel liggen zeven gave tientjes; voor mij bestemd en het is of ik water zie branden; na mijn betreurenswaardige val in de werkloosheid en in de armoede twintig jaar geleden, heb ik maar zelden zoveel geld bij elkaar gezien en ik berg de biljetten gretig en begerig op in een vak van mijn tas.
De ramen van ons vergaderlokaal openen de blik op een klein binnenstads tafereel; een panorama met een merkwaardig en wonderlijk houten bruggetje van vlechtwerk, met een rommelige en wanordelijke vegetatie en met uitzicht op een ver, hoog balkon met daarop wit tuinmeubilair.
De dames en heren komen aan het woord en debatteren en discussiëren en mijn schrijvende hand registreert en noteert.
Na twintig jaar werkloosheid is een werkgever eindelijk tevreden over mij wat stemt tot mijn tevredenheid....