Herinnering aan Kerstmis 2016
Ontmoeting met Vera

Villa “De Vier Jaargetijden” is omhuld door een magische aura van licht die haar ongelooflijk siert en zij rijst monumentaal en indrukwekkend op aan de Utrechtsestraat tegen het indigoblauw van de avond en in de Noordstraat, decor van mijn vroegere werkkring en betreurde mislukking, worden de gevels feestelijk verbonden door sierlijke arcades van licht, heel toepasselijk in de Kersttijd en met Oudjaar. Ik ben op weg naar een hoog studentenhuis, zoals zal blijken met labyrintische, kale, onopgesmukte gangen en kamers en een zoals te doen gebruikelijk rommelige en armoedige keuken waar ik onvermoed en onverwacht en op wonderlijke en toevallige wijze genood ben aan het Kerstdiner van een jonge en spontane studente, die de elegante naam “Vera” draagt. Haar ongeschonden uitbundigheid, haar gave geestelijke en lichamelijke schoonheid, nog allerminst getekend en aangetast door een lang en dramatisch, getormenteerd leven, zoals dat bij mij het geval is, is verrassend, verfrissend en overrompelend als een klaterend bergbeekje dat over rotsen springt en in ons gesprek komen als vanzelfsprekend heel onomwonden en rechtstreeks de eenvoudige en zo simpele doctrines aan de orde waarin het in deze wereld schijnbaar zo ongekende adagium “dat wij allen broeders en zusters zijn” naar voren komt. Velen van de “eenzame ouderen” die eveneens uitgenodigd waren bij mijn nieuwe vriendin Vera hadden immers uit voor mij onbegrijpelijke eenkennigheid, mensenschuwheid en vanuit onbegrip van de zo elementaire menselijkheid die echter ons allen blijft verbinden, afgehaakt van haar zo ongeschonden en hartverwarmende uitnodiging...