Een requiem voor Eelco

Men had hem “Eelco” genoemd maar was zijn naam ooit op tedere en liefdevolle wijze uitgesproken? Dit valt te betwijfelen want hij haatte zijn leven en kon het niet liefhebben. Zijn allerlaatste ultrakorte blog op zijn Website getuigt van cynisme over alles wat het leven en de werkelijkheid anderen wèl schijnen te bieden maar hem allerminst in ieder geval. Hij strompelde letterlijk door het leven met zijn door medicatie vormeloze, extreem zware en wanstaltige lichaam. De manische depressiviteit had hem tot een extreem slachtoffer, tot een getekende gemaakt voor wie geen hoop scheen te bestaan, voor wie alleen nog de doodsklokken konden weerklinken met hun sonore, ultiem desolate geluid...