Melancholie en verdriet om een pop...

Zoals te doen gebruikelijk heb ik mijn doelloze, zinloze zwerftocht langs de etalages aan de Schouwburgpromenade die mij niets zeggen en nooit iets te bieden hebben en waar de koopwaar mij aanstaart en aangrijnst op zinloze, walgelijk aandoende, afschuwwekkende wijze, weer eens afgelegd, toen mijn oog viel op een lieflijke pop met een wit mutsje op met een strik onder de kin, kennelijk gestrikt door liefdevolle dameshanden en met kwastjes aan het aldus samengebonden lint.

En ach, hoezeer welden diep verdriet en mededogen in mij op om de onschuldige, kwetsbare, tedere kindergestalte, om alle mishandelde, misbruikte en uitgehongerde kinderen, alsmede om de kinderlijkheid in mij, om het mishandelde kind dat ik eens was...